به خاطر وحدت

وارد مسحد که شدم، تماز جماعت شروع شده بود،‌ امام رفت رکوع، تکبیر گفتم و خودم را به رکوع امام رساندم. 
در کنارم، افرادی دیگر بعد از من رسیدند و اقتدا کردند، یکی به رکعت دوم رسید، یکی به رکوع رکعت دوم و ..  اما همه شان به امام اقتدا می کردند. 
امام که تشهد می خواند آنها نیم خیز شده بودند، امام که تسبیحات می خواند آنها حمد می خواندند (اما همه داشتند نمارشان را به جماعت می خواندند)  

با خود فکر می کردم به راستی دلیل این همه مسامحه  و سهل گیری نسبت به نماز جماعت چیست؟ 
چرا حتی آنها که دیر به نماز می رسند هم می توانند به این جمع وارد شوند؟ 
یا از طرف دیگر چرا افرادی که در اثنای نماز رسیده اند باید آدابی را جهت حفظ نظم نماز رعایت کنند (رکعت اول قنوت بگذارنند، در تشهد امام، نیم خیز باشند، صرفا یک حمد بخوانند)؟ 
همه ی این آداب، صرفا برای حفظ وحدت در نماز؟ 
فقط برای اینکه معلوم شود این جمع دارند نماز را به جماعت می خوانند؟ 
مهم نیست افراد در چه رکعتی هستند،آیا همراه باجمع خواندن مهم تر است؟ 
یعنی مسئله ی وحدت نمازگزاران، اینقدر مهم است که خدا به متاخرین اجازه می دهد به شرط رعایت این آداب، وارد این جمع شده و با آنان شریک در این ثواب بی منتها شوند؟ 

در همین افکار بودم که متوجه شدم امام جماعت دارد آخرین سلام نماز را می خواند 

اگر وحدت مسلمانان ابنقدر اهمیت دارد، پس بیش از اینها باید به آن اهمیت بدهم.مثلا همین انتخابات، راهپیمایی ها و از این قبیل مواردی که وحدت مسلمانان را به نمایش می گذارد. 
عجب نمازی بود!!!