بچه که بودم،‌فک میکردم جواب خوبی رو باید با خوبی دا جواب بدی رو با بدی...!

یه چیزی مثل همون قانون سوم نیوتن

... که هر عملی یه عکس العملی داره.(در جهت مخالفش)

پدرم مرد خداشناسی بود فروتن، مهربان، اهل گذشت و ...

اما او هیچوقت از این قانون تبعیت نکرد

هیچوقت منتظر عمل خوب دیگران نبود تا آن را با خوبی پاسخ گوبد

هیچوقت در جواب بدی دیگران بد نکرد

هیچوقت نگذاشت رفتار دیگران(چه خوب چه بد) اونو از مسیری که در اون قدم گذاشته منحرف کنند.

هیچوقت رفتار دیگران او را از اعتقاداتش جدا نکرد

... پدرم خوب بودن را انتخاب کرده بود،  حتی در مقابل بدی های دیگران

خوب بودن در هر شرایطی

...و اینگونه همیشه خوب بودن را به من آموخت

دیگر قانون سوم نیوتن را قبول نداشتم