نذر کرده بودم از روز عاشورا تا اربعین چله ی زیارت عاشورا بگیرم همراه با صد لعن و سلامش

هر روز صبح بعد نماز زیارت را می خواندم و  صد لعن و سلامش را در طول روز در طی انجام امور روزانه(در اتوبوس, صف غذا و ... )می فرستادم.

تسبیح را در دستم دید و پرسید چه ذکری میگی؟

ذکری را که می گفتم بلند برایش خواندم: "اللهم العنهم جمعیا"  خدایا لعنت کن همه ی دشمنان امام حسین (ع)را

در حالی که اصلا انتظار چنین ذکری را نداشت، با تعجب گقت: چطور میشه اینقدر قسی القلب بود که لعنت بر دیگران رو ذکر روزانه ات بکنی؟ دشمنان امام به خاطر کارهای بدشون مطمئنا توسط خود خدا مجازات می شن، تو دیگه واسه چی اونا رو لعنت می کنی؟ اونم کسانی رو که نمی شناسی!


ازش پرسیدم تو مسلمانی؟

- آره

آیا به اصول دین اعتقاد داری؟

-آره

- می دونی که هر مسلمانی باید عمل کننده به فروع دین باشد؟

- آره

-اما فک کنم نمی دونی که دو رکن آخر فروع دین "تولی و تبری"است؟

- چرا می دونم.

- پس حنما معنی اش رو نمی دونی. 

تولی یعنی دوست داشتن ولی امر و دوست داشتن دوستان و یاران او.

تبری یعنی: برائت جستن از دشمنان ایشان و اظهار انزجار و دشمنی کردن با آنها.این اظهار دشمنی به گونه های مختلفی می تواند جلوه گر شود. گاه با لعن و نفرین دشمنان،  گاه با راهپیمایی جهت محکوم نمودن آنها و گاه با کمک رسانی و امداد به کسانی که مورد طلم و ستم دشمنان اسلام قرار گرفته اند. همه ی اینها مصادیق برائت و تبری در فروع دین است که وظیفه ی هر مسلمانی است .

علاوه بر این نیز این ذکر لعنی که من هر روز میگویم، ساخته ی خودم نیست. این عبارت در زیارت عاشورا آمده است متعلق به امام پنجم حضرت محمد باقر (ع)است و مشهور است که حدیث قدسی است.

این لعن اولین بار از زبان یک معصوم شنیده شده و همه ی شیعیان به گفتن آن توصیه شده اند.