بچه که بودم،فک میکردم جواب خوبی رو باید با خوبی دا جواب بدی رو با بدی...!
یه چیزی مثل همون قانون سوم نیوتن
... که هر عملی یه عکس العملی داره.(در جهت مخالفش)
پدرم مرد خداشناسی بود فروتن، مهربان، اهل گذشت و ...
اما او هیچوقت از این قانون تبعیت نکرد
هیچوقت منتظر عمل خوب دیگران نبود تا آن را با خوبی پاسخ گوبد
هیچوقت در جواب بدی دیگران بد نکرد
هیچوقت نگذاشت رفتار دیگران(چه خوب چه بد) اونو از مسیری که در اون قدم گذاشته منحرف کنند.
هیچوقت رفتار دیگران او را از اعتقاداتش جدا نکرد
... پدرم خوب بودن را انتخاب کرده بود، حتی در مقابل بدی های دیگران
خوب بودن در هر شرایطی
...و اینگونه همیشه خوب بودن را به من آموخت
دیگر قانون سوم نیوتن را قبول نداشتم
غالب مواقع که دقایقی قبل از اذان وارد مسجد می شد؛ متوجه می شد که صف های آخر پر شده اما هر چه به صفوف اولیه نزدیک می شود؛ صفها خالی،ناقص، و جادار است! تازه واردها هم وقتی با صف های پر عقبی نگاه می کردند، بی توجه به صفوف خالی، پشت سر آخرین ردیف، صف جدیدی را تشکیل می دادند!
... در حالی که به چیدمان نمازگزاران می نگریست، با خود اندیشید: اگر هیچکس خواهان نشستن در صف اول نباشد نماز جماعت هیچگاه تشکیل نمی شود! اگر همه منتظر باشند که دیگران جلو بایستند و جاهای خالی را پرکنند،هیچگاه هدفی محقق نمی شود؛ چون کسی پیش قدم نمی شود برای ایستادن در خط مقدم، کسی داوطلب نیست.
اگر همیشه همه منتظر باشند که دیگران در انجام امور پیشرو باشند، اندر پس یک کوچه خواهیم ماند.
اگر هیچکس خود را متعهد نبیند،در راه می مانیم.
ما داوطلب صف اول می خواهیم ...
کجایند...؟
سحر اول ماه رمضان بود، صدای دعای سحر می آمد.حس غریبی داشت، انگار می خواست برای یک کار خیلی بزرگ آماده شود.
نیت کرد ؛
خدایا برای رضای تو برآنم 30 روز این ماه مبارک را از خوردنی ها و آشامیدنی هایی که برایم حلال کرده ایی، اجتناب کنم، باشد که تمرینی باشد برای پرهیز از آنچه بر من حرام کرده ایی.
کسی که حق او را هدایت نکند، باطل او را گمراه خواهد کرد.
امام علی (ع)در نامه ای به سهل بن حنیف، در جریان فرار عده ای از اهالی مدینه به سمت معاویه، خطاب به او چنین می فرمایند:
"اگر گروهی از مردم مدینه به سمت معاویه گریختند مبادا برای از دست دادن آنان و قطع کمک و یاریشان افسوس بخوری، که این فرار برای گمراهیشان و نجات تو از رنج آنان کافیست.آنان از حق و عدالت گریختند و به سوی کور دلی و جهالت شتافتند، آنان دنیا پرستانی هستند که به آن روی آوردند و در این کار شتاب کردند. عدالت را شناختند و دیدند و شنیدند و به خاطر سپردند و دانستند که همه ی مردم در نزد ما، در حق یکسانند پس به سوی انحصار طلبی گریختند. دور باشند از رحمت حق."
و ایران، سرزمینی که به سوی جامعه ی عدالت محور در حرکت است به سوی برابری ومساوات، وآنها که از این بوم و بر بودند ودر این خاک رشد یافتند، امید بود که دستان تنومندی برای کشورشان باشند، دستانی که بر فرق دشمن کوبیده شود وحال که به خاطر ظاهر نگری،کج فهمی و جهالتشان به سوی دنیا پرستی و ذلت شتافتند، ازکوچ نابجای آنان خم به ابرو نیاورده و غبطه ایی نمی خوریم، چرا که آنان بر سختی های مبارزه صبور و مقاوم نبوده و دیگران را نیزدر این کار به سخره گرفته و مایوس می کنند.
اگر مهاجرانی، سروش، مخملباف، فراهانی و... رفتند، ما را اندوهی بر این نیست، باشدکه امثال اینان نیزبروند که ما را به خیر آنان امیدی نیست، باشند که ازشر وجودشان ایمن بوده و جامعه ی مان را به سمت پاکی تعالی ببخشیم.